Święty Mikołaj w gminie Siedlisko. Dzieci spłacą prezenty, które im wójt kupi.

Drodzy Mieszkańcy,

dzisiaj, 06. grudnia to jest w dniu, w którym autorka pisze niniejszy felieton, jeżeli byliście grzeczni, powinniście dostać prezent od św. Mikołaja. Dla tych niegrzecznych przewidziana jest rózga. 6 grudnia, to dzień, w którym tradycyjnie obdarowujemy bliskich prezentami. W gminie Siedlisko, dzięki staraniom lokalnego stowarzyszenia Inicjatywa dla Gminy Siedlisko udało się pozyskać fundusze na zakup paczek dla wszystkich dzieciaczków z naszych przedszkoli. Zarówno prywatnego, prowadzonego przez Fundację Porozumienia Wzgórz Dalkowskich jak i publicznych. Prezenty zostały przekazane osobiście przez pracownika świętego Mikołaja. Ho! Ho! Ho! Wszystko, rzecz jasna, odbyło się przy zachowaniu wszelkich możliwych rygorów sanitarnych, ze względu na panującą pandemię coronawirusa.

Społecznicy w naszej gminie od kilku już lat organizują paczki świąteczne dla najmłodszych. Wymaga to pewnego zaangażowania, wysyłania próśb do sponsorów, osób prywatnych oraz do różnych instytucji. Jak widać bez problemu udaje im się pozyskać fundusze zewnętrzne po to, by na twarzach naszych milusińskich pojawił się uśmiech w ten świąteczny dzień. Oczywiście ulubieniec naszych felietonów, Darek Straus, także nie próżnował. On również wyruszył w gminę z workiem pełnym prezentów. Rozdawał wszystkim chętnym. Młodym, starym, kolegom i „oszołomom”. Każdy, kto wyciągnął rękę dostał paczkę od świetnego Darka. Wójt nie przepuścił okazji, by ocieplić swój wizerunek. Rozdając na lewo i prawo mikołajkowe prezenty pokazał, że nie tylko dla kolesiów jest miły i hojny. Z podobną łatwością potrafi uszczęśliwiać tłumy. No i bardzo dobrze, chciałoby się powiedzieć. Ale nie jest dobrze. Jest źle. Dlaczego? Z prostego powodu. Możecie nam wierzyć albo nie, ale te prezenty, którymi wójt sypał niczym z rękawa, sfinansowane zostały z budżetu gminny, który od dawna się nie bilansuje. W jednym z ostatnich felietonów pokazaliśmy Wam prosty mechanizm spirali zadłużenia, w którą wpędził nieudolny wójt gminę. Kolejne milionowe kredyty zaciągane są nie na rozwój czy inwestycję, ale na sfinansowanie bieżącej działalności gminy. To oznacza ekonomiczną katastrofę. Teraz widzicie różnicę między podejściem do finansów tzw. „oszołomów” a wójta. „Oszołomy” wiedzą jak pozyskać fundusze od sponsorów, Darek wie jak je wydawać z budżetu gminy. Ktoś mógłby powiedzieć, że finansowanie paczek mikołajkowych z budżetu gminy nie jest jakimś dużym wydatkiem. Zgoda. Ale dodajmy do tego kilkadziesiąt tysięcy dotacji dla księdza na remont kościoła w zamian za poparcie polityczne i oficjalne potępienie oszołomów z ambony; dorzućmy do tego kilkaset tysięcy bezzwrotnej pożyczki dla prywatnej fundacji zarządzanej przez partyjnego kumpla z PSL-u, to z tych kwot robią się już pokaźne sumy.

Darek obsadził gminne stołki rodzinką, pociotkami i posłusznymi mu urzędnikami. Czytając raporty pokontrolne RIO oraz NIK, w których piętnowane są urzędnicze uchybienia, nieznajomość przepisów prawa oraz legendarne siedliskowe przeoczenia, odnieść można wrażenie, że kompetencje, to ostatnia cecha, którą kierował się wójt przy zatrudnianiu nowych pracowników. Gminnej drużynie, która świetnie realizuje się w wykonywaniu ćwiczeń fizycznych na świeżym powietrzu, zdobywanie funduszy zewnętrznych nie przychodzi z taką łatwością jak społecznikom z Inicjatywy dla Gminy Siedlisko. Agnieszka Adamów-Czaykowska, jedna ze współzałożycielek i członkini IdGS ma chyba największe w gminie Siedlisko doświadczenie w pozyskiwaniu środków pozabudżetowych. Jako prezes Fundacji Karolat każdego roku dbała o zabezpieczenie zaplecza finansowego Święta Bzów. Pamiętajmy, kiedy my się bawiliśmy podziwiając różne instalacje artystyczne, Agnieszka podpisywała umowy z wykonawcami i dbała o to, by otrzymali wynagrodzenie za swoją pracę. Fundacja nie prowadziła żadnej działalności biznesowej, wszystkie fundusze na jej statutową działalność musiały być pozyskane z zewnątrz. Swoje doświadczenie w tej chwili Agnieszka wykorzystuje, działając w ramach Stowarzyszenia IdGS, ku uciesze św. Mikołaja oraz dzieci z gminy Siedlisko.

Wróćmy do naszego pupila. Darek Straus chwali się ukończeniem różnych uczelni i różnych kierunków studiów. Chociaż, podobnie jak prezydent Aleksander Kwaśniewski, nie posiada dyplomu magistra, inżyniera czy doktora, we wszelkich możliwych formularzach, w rubryczce, w której należy podać wykształcenie, nasz Daruś wpisuje dwa wyrazy „wyższe” i „ekonomiczne”. Niech mu będzie. Niech ma wykształcenie „wyższe” i do tego „ekonomiczne”. Pytanie, które jednak nie powinno pozostać bez odpowiedzi brzmi: „dlaczego wójt finansuje paczki mikołajkowe przeznaczone dla nas z naszych portfeli? Dlaczego nie wyjmie np. z własnej kieszeni? Albo dlaczego nie pójdzie śladem społeczników z IdGS i nie pozyska sponsorów? Oraz – i to jest najważniejsze z pytań – dlaczego udaje przy tym wszystkim Świętego Mikołaja?”. Które z praw ekonomii uzasadnia tego rodzaju wydatek, przy założeniu, że zadłużenie gminy sięga już kilku grubych milionów?

Każdy ekonomista, widząc w jak fatalnej sytuacji finansowej i gospodarczej jest gmina Siedlisko, wdrożyłby politykę zaciskania pasa. Jest to nieuniknione i w tej chwili nie czas myśleć o prezentach, zwłaszcza gdy przytłacza nas lawina długów. Darek Straus, zakładając swoją czerwoną czapeczkę z dzwonkiem i białą obwódką, robi dobrą minę do złej gry. Doskonale wie, że prezenty, które rozdaje, są finansowane z naszych kieszeni i co najgorsze – nie my za nie zapłacimy. Za tych kilka cukierków, lizaków i czekoladę mleczną, podobnie jak kilka milionowych rat kredytów, zapłacą nasze dzieci. Nie Darek. O nie. Nasz wójt dobrze wie, jaka jest siła nabywcza polskiej waluty i zadbał o to, by ciężar odpowiedzialności za długi, które w tej chwili zaciągnął po to, żeby między innymi kupić nam paczki pod choinkę, spadł nie na niego, ale na tych, którzy obejmą po nim stołek wójta gminy.

Teraz pokażemy Wam to, czym się Darek nigdy nie pochwalił na sesji rady gminy, ani podczas wywiadu radiowego czy występu przed Wysokim Sądem, udowadniając swoje niezwykłe kompetencje w zarządzaniu majątkiem gminy. Oto tabelki symulacji spłat rat ponad dwumilionowego kredytu, który nie tak dawno zamierzał zaciągnąć nasz wójt. Zwróćcie uwagę jak przedsiębiorczy Dariusz zaplanował terminy płatności oraz wysokość spłaty rat kredytu. W latach 2021-2028 – czyli przez tę i ewentualnie następną kadencję naszego wójta, gmina Siedlisko miała spłacać 7.500 zł miesięcznie. Tyle wynosiłaby rata miesięczna.

• 

• 

Ale nawet Darek Straus wie, że kiedyś jego błogi sen o sielance i nieróbstwie w „małej, położonej, na uboczu rolniczej gminie” dobiegnie końca. Swojemu następcy przygotował małą niespodziankę. Otóż pierwszego stycznia 2029 r. rata spłaty kredytu wzrosłaby z 7.500 zł na 34.264 zł, a od stycznia 2030 osiągnęłaby astronomiczną wartość 50.000 zł co miesiąc. Sprytne nieprawdaż? Wójt zadłuża gminę, przenosząc koszt obsługi i spłaty długów na swojego następcę i nasze dzieci.

• 

W 2028 r. Dariusz Straus skończy 60 lat. Będzie brakowało mu dosłownie 5 lat do tego, by osiągnąć wiek emerytalny i nabyć stosowne uprawnienia. W tym czasie, gdy w domu Darka wystrzelą plastikowe korki Ruskoje Igristoje, a stado papug odśpiewa „Sto lat, sto lat”, jego następca będzie musiał dosłownie wyczarować z budżetu zadłużonej gminy środki na spłatę miesięcznej raty jednego tylko kredytu. A przypomnijmy, że do tej pory takich kredytów Darek zaciągnął już kilka. Skądś trzeba wziąć pieniądze na sfinansowanie działalności bieżącej, tym bardziej, że gmina pogrążona została w pułapce spirali kredytowej. Nie wierzycie? Na dzień dzisiejszy suma odsetek wszystkich kredytów i zobowiązań dłużnych zaciągniętych przez nieudolnego wójta wynosi prawie 350.000 zł rocznie. Mało? Za 230 tys. złotych sprzedaliśmy perłę Siedliska – Zamek.

Na ostatnim spotkaniu z mieszkańcami w Siedlisku, podczas głosowania nad podziałem budżetu sołeckiego, Pani Iza Dysiewicz ogłosiła, że w nadchodzących wyborach ponownie będzie ubiegała się o stołek wójta. Powiedziała, że – i tu cytujemy z pamięci: „Wiele rzeczy mi się nie podoba w gminie, dlatego będę startowała na wójta”. Ponad dwadzieścia lat temu zagłosowaliśmy już na młokosa, który zafascynowany światem widzianym za Oceanem, także mówił o tym, że w Siedlisku mu się nie podoba. Co z tego wyszło? Widzimy na co dzień. Dzisiaj nie jest potrzebny nam gospodarz, któremu coś się nie podoba. Sami doskonale potrafimy zdiagnozować źródło gminnych bolączek. Wiemy, że nasze fatalne położenie, względem dynamicznie rozwijającego się regionu, jest wyłączną winą nieudolnego wójta i jego ekipy spod znaku „siły kontynuacji”. Nie potrzebujemy nowego wójta, który będzie mówił nam, co jest źle. Potrzebujemy, niczym sucha studnia wody, takiego gospodarza, który wprowadzi gminę Siedlisko w XXI w. Jakie Iza Dysiewicz ma w tym zakresie doświadczenie? Ile środków, ile funduszy unijnych pozyskała dla gminy? Ile wniosków o dofinansowanie wypełniła? Ile kontaktów nawiązała?

Dzisiaj już nikt nie ma wątpliwości – Dariusz Straus jest gospodarzem, którego nieudolność została obnażona. Kulisy jego władzy dzięki zaangażowaniu tzw. „oszołomów” (określenie wójta) wyszło na jaw. Jego start w następnych wyborach będzie politycznym samobójstwem. Bo czy ktokolwiek, kto zapoznał się z publikowanymi przez nas dokumentami obnażającymi jego kolesiostwo oraz nieudacznictwo, odda na niego głos? Na to pytanie jest jedna odpowiedź – nikt. Ale stołek po nim, tron wójta gminy Siedlisko, będzie atrakcyjnym kąskiem dla tych wszystkich, którzy znowu naszym kosztem będą chcieli się świetnie urządzić na następne dwie dekady. Nie ma lepszej posadki niż ta za kilkanaście tysięcy złotych miesięcznie za tzw. „nic nie robienie” w małej, rolniczej gminie. Nieprawdaż? Dlatego nie zmarnujmy kolejnej szansy. Wybierzmy tym razem dobrze. Nie kierujmy się sympatiami, ale zdrowym rozsądkiem. Wybierzmy tych, którzy potrafią myśleć przyszłościowo i konstruktywnie. Dajmy odpocząć dinozaurom z rady gminy. Dajmy odpocząć Strausowi i jego wiernej ekipie spod znaku „siły kontynuacji”. Zamiast „kontynuacji” wybierzemy lepszą gminę Siedlisko oraz zaufajmy tym, którzy robią, a nie obiecują.

Pozdrawiam

Paweł P.