Ile trawy potrafi skosić wójt w godzinę?

Drodzy Mieszkańcy

na pewno słyszeliście najnowszą gminną plotkę o tym, że wójt i jego obóz wiernych i posłusznych rajców przegłosowali uchwałę budżetową, w której zapisano 100 tys. złotych na tzw. „rewitalizację zieleni”. To nie jest plotka, to fakt. W budżecie na koszenie trawników, nowe nasadzenia itp. zarezerwowano dużą stówkę. Czy to dużo, czy mało?

W gminie mamy dużo terenów zielonych. Jest co kosić. Jednak zamiast wydawać sto kawałków na koszenie trawników wójt mógłby wypuścić swoje koniki w samopas. Niech się szkapiny posilą gminną zielenią. O zaletach takiego rozwiązania nie musimy pisać. Bydlątka nażarłyby się soczystej trawy, a końskimi gówienkami, które powstałyby jako produkt uboczny zabiegów rewitalizacyjnych, moglibyśmy nawozić nasze uprawy w ogródkach. Jest też inny pomysł, który pozwaliby radykalnie zredukować koszty związane z utrzymaniem zieleni w przestrzeni publicznej. I koncept ten powinni nasi samorządowcy potraktować bardzo poważnie. W Katowicach, w niektórych częściach Wrocławia, w Zielonej Górze, w Gorzowie Wlkp. oraz w innych miastach Polski, samorządowcy zdecydowali się zasiać łąki kwietne (zwane także łąkami miejskimi). Zamiast nudnej zielonej trawy urzędnicy organizują piękne, kolorowe, kwitnące łąki. Jakie są zalety siania łąk w przestrzeni publicznej? Po pierwsze – kwitnąca łąka ma zbawienny wręcz wpływ na nasze samopoczucie oraz na ekosystem. Po drugie łąka, w odróżnieniu od trawnika nie wymaga regularnej pielęgnacji. Łąki kosi się zwykle dwa razy w roku. Pozyskaną z nich paszą mogłyby być karmione szkapiny wójta, a nawozem… itp. itd.

Pomysł z łąkami zamiast trawników w gminie Siedlisko jest jak najbardziej realny i możliwy do zrealizowania, a 100 tyś. złotych, które gmina zarezerwowała na tzw. rewitalizację zieleni, można zabezpieczyć jako wkład własny na przeprowadzenie potrzebnych inwestycji. Stówka to nie jest mało. Gdyby wójt w zeszłym roku przeznaczył 100.000 zł na wkład własny do remontu dróg w Siedlisku moglibyśmy się postarać o dofinansowanie w wysokości nawet 400.000 zł z Programu rozwoju gminnej i powiatowej infrastruktury drogowej na lata 2016-2019. Być może dla takich miast jak Nowa Sól nie jest to jakaś powalająca kwota, ale w naszej gminie inwestycja drogowa za 500 tys. byłaby widoczna i na pewno poprawiłaby komfort naszego życia. Program ten już został wygaszony. Szansa na pozyskanie 80% dofinansowania na remont gminnej infrastruktury drogowej przepadła.

Pomysł z urządzeniem łąk miejskich w gminie oczywiście nie wypali. Dlaczego? Z prostego powodu – w Siedlisku wiele pomysłów pozostaje tylko w sferze marzeń lub po prostu na papierze. W sąsiednich gminach racjonalne oraz efektywne gospodarowanie jest normalnością. U nas, za Odrą, „w małej, rolniczej, ubogiej gminie” proste rzeczy, zwykłe czynności urzędniczo-administracyjne wydają się sprawiać niezwykły trud zarządcy z wąsikiem i orszakowi jego urzędników. Nie ma się czemu dziwić. Jeszcze raz spójrzmy na sąsiednie gminy – Otyń i Kożuchów. Nowi wójtowie, debiutujący w fotelach liderów gmin: Barbara Wróblewska oraz Paweł Jagasek, bez dwudziestoletniego doświadczenia, jakim chwali się Darek Straus, zrobili dla swoich gmin więcej w ciągu jednej kadencji niż nasz nieudacznik dla gminy Siedlisko w ciągu 10 lat!!!! O czymś to świadczy. Spójrzmy na miniony rok 2019. Pierwszych kilkanaście miesięcy urzędowania Darka Strausa po wyborach. Co zrobił jako gospodarz? Czy coś się zmieniło w gminie? Czy zauważyliście jakąś istotną zmianę jakościową? Ile funduszy pozyskał na inwestycje w gminie na rok 2019 z wyżej wspomnianego programu ogłoszonego przez Wojewodę Lubuskiego? Chcecie wiedzieć? Zero, null, nic, ani grosika. Dla porównania Burmistrz Otynia Barbara Wróblewska w roku 2019 pozyskała dla swojej gminy 4 mln 155 tys. złotych, a Paweł Jagasek Burmistrz Kożuchowa 4 mln 500 tys. złotych. Możemy śmiało zaryzykować tezę, że gdyby wójt gminy Siedlisko Dariusz Straus wyjechał na roczny urlop nic by się w gminie nie zmieniło i co więcej – nikt by nieobecności wójta nie zauważył.

Jak już wiemy, że pomysł łąk kwietnych na gminnych trawnikach w Siedlisku, jak wiele innych, trafi do kosza, zastanówmy się na co urzędnicy wydadzą 100 tys złotych pod pretekstem „rewitalizacji zieleni”?

Nowa, tradycyjna kosa ręczna wraz z kosiskiem kosztuje ok. 60 zł. Młodszym czytelnikom wyjaśniamy, że kosisko, to ta część, do której przymocowane jest zakrzywione ostrze. To gwoli wyjaśnienia. W każdym razie za sto kawałków wójt mógłby kupić około 1600 takich kos. Przy tak dużym zakupie hurtownik na pewno zaoferowałaby do każdej sztuki osełkę gratis. Dzięki temu każde gospodarstwo miałoby na stanie gminną kosę, dzięki której moglibyśmy „rewitalizować zieleń” w czynie społecznym. Pomysł ten oprócz wielu zalet ma kilka zasadniczych wad. Po pierwsze – nową kosę przed pierwszym użyciem należy wyklepać. Niestety sztuka ta, wraz tradycyjnymi kosami, odeszła do lamusa. Kto dziś pamięta jeszcze co to jest tzw. babka i jak się jej używa w klepaniu kosy? Kto ma tyle wolnego czasu, by godzinami wyklepywać twardą blachę ostrza kosy na cienką, niepofałdowaną i ostrą jak brzytwa blaszkę? Drugi minus jest związany jest z deficytem czasu wolnego. Mieszkańcy gminy nie po to płacą podatki żeby w czynach społecznych marnowali swój czas, który jak wiemy dzisiaj jest na wagę złota, na „rewitalizowanie” gminnych trawników. Od tego są pracownicy SZB. Za to im płacimy.

Jakie są inne pomysły związane z zielenią gminną na wykorzystanie 100 tysięcy nowych złotych polskich? Za taką sumkę wójt Darek mógłby zamiast tradycyjnych kos, których poprawnie używać potrafi już tylko garstka seniorów, kupić proste w obsłudze kosiarki spalinowe. Nowa kosiarka, najprostszej konstrukcji, kosztuje około 500 zł. Za sto kafli mielibyśmy 200 kosiarek. Czy tyle nam potrzeba? Na pewno nie. W sprzedaży dostępne są także kosiarki bardziej wypasione, wyglądem przypominające małe traktorki. Są one dużo droższe. Ich ceny zaczynają się zwykle od 5 tys. w górę. Czy tego rodzaju sprzęty planuje zakupić nasz przedsiębiorczy wójt, by modernizować zieleń gminną? Doświadczenie uczy, że Darek Straus w godzinach urzędowania lubi pojeździć na takim małym traktorku. Zmiana biegów przód-tył, opuszczanie i podnoszenie noża koszącego wydają się być zajęciami na tyle pasjonującymi, że nawet nasz nieudolny wójt nie może oprzeć się pokusie, by w godzinach urzędowania zaszaleć na takiej maszynie.

W 2018 r., tuż przed pierwszą turą wyborów samorządowych Darek postanowił okiełznać i dosiąść kilka koników. Tym razem było to 6,5 koni mechanicznych samojezdnego urządzenia do koszenia trawników. Ładnie ubrany, w białej koszuli z krótkim rękawkiem, w lakierach i spodniach od garnituru w godzinach urzędowania demonstrował mieszkańcom Pięknych Kątów prawidłową technikę „rewitalizacji zieleni gminnej”. Dzięki dwudziestoletniemu doświadczeniu samorządowca i praktykom zdobytym w trakcie pobytu w USA nasz nieudolny wójcina na chwilę zmienił się w sprawnego i skutecznego operatora kosiarki spalinowej. W kilka minut uporał się ze sporym trawnikiem tuż przed posesją rodzinnego domu jego kontrkandydatki w wyborach. Po raz kolejny udowodnił, że nieważne co będzie robił, będzie w tym mistrzem i nikt mu nie dorówna i nawet manualna skrzynia biegów wraz z uciążliwością jej obsługi nie będzie go w stanie powstrzymać przed osiągnięciem celu. Szkoda tylko, że wówczas nie troska o zieleń powodowała naszym gminnym obibokiem, ale metodologia kampanii wyborczej. Widok wójta na kosiarce jest zjawiskiem częstszym niż obserwacja komety Halleya, która przelatuje obok naszej planety raz na 79 lat. Darek Straus dosiada gminnej kosiarki raz na 4 lata, tuż przed wyborami samorządowymi. Po wyborach nie musi udawać troszczącego się o gminne trawniki w Pięknych Kątach gospodarza. Ile trawników w tym czasie jest w stanie skosić?

Okres zadymy przedwyborczej minął i jak wiemy wójcina po raz kolejny rozsiadł się w wygodnym fotelu wójta. Mając świadomość, że nic nie zagrozi jego posadce przez następnych parę lat i że nie musi się już wygłupiać, kosząc trawniki gminne, sprawę „rewitalizacji zieleni” zwyczajnie olał. O faktycznym stosunku do wójta do gminnej zieleni dowiadujemy się z relacji jednej z mieszkanek gminy pani Danuty Wojciechowskiej. Pani Danka nie jest przesadną estetką, ale gdy zauważyła, że na trawnikach gminnych w okolicy jej posesji trawa sięgnęła wysokości pasa zgłosiła sprawę do gminy. Wójt odpowiedział, że jak się jej nie podoba, to niech skosi sama, a on kosił nie będzie, bo jak skosi w okolicy jej domu, to – uwaga, tu cytat: „będzie musiał kosić wszędzie”. Logika rozumowania urzędniczego wyższego rzędu wzięła górę nad rewitalizowaniem zieleni gminnej. Lepiej zostawić nieskoszone, bo trzeba będzie kosić wszędzie. Ręce opadają.

Sprawa zakończyła się tak, że pani Danusia odmówiła wzięcia udziału w spontanicznym czynie społecznym jakim miało być koszenie gminnego trawnika. Zamiast tego wywiesiła karteczkę informującą zainteresowanych przechodniów o tym, że zachwaszczone i zarośnięte miejsce jest terenem gminnym. Trawnik gminny w stanie niezrewitalizowanym pozostał do dnia dzisiejszego. Niektórzy z nas nie zauważają już syfu w przestrzeniach gminnych, bo się do tego przyzwyczaili. Zresztą nieskoszone i zaniedbane trawniki są niczym w porównaniu z dziurawymi drogami gminnymi, które po deszczach zmieniają się krainę jezior. Ale jak wiemy, że posłuszni radni z wójciną na czele przyklepali sto kawałków na rewitalizację zieleni, jest szansa, że w sezonie letnim w tym miejscu pojawi się przynajmniej raz pracownik SZB, który nie będzie bał się pobrudzić rąk i trawnik skosi … oups, pardon miało być: „ …i zieleń gminną zrewitalizuje”.

Sto tysięcy moglibyśmy wydać także na przykład na nowe nasadzenia. Wyobraźmy sobie, że wydarzył się w gminie cud. Z dnia na dzień wszystkie trawniki gminne zostałyby wykoszone, śmieci posprzątane, liście pograbione. Żeby upiększyć naszą gminę, wzorem sąsiednich miejscowości moglibyśmy wykonać nowe nasadzenia drzew i krzewów ozdobnych.

Planując aranżację zieleni w gminie urzędnicy mogliby skorzystać z na przykład z pomocy mieszkanki Siedliska pani Agnieszki Krajewskiej. Babka ma duże doświadczenie i wiedzę w zakresie hodowli i pielęgnacji drzew i krzewów. Na pewno dla dobra lokalnej społeczności udzieliłaby kilku fachowych porad. Wydawać by się mogło, że nie ma nic prostszego niż wsadzenie drzewa korzeniami w dół i zasypanie ziemią. Samo urośnie. Nic bardziej mylnego. Zapytajcie wójta ile forsy wydał na nasadzenia w sąsiedztwie „pałacowych schodów”, które łączą byłą szkołę z internatem? Pamiętacie tę inwestycję z 2016 r? Pisaliśmy o nich w jednym z wcześniejszych felietonów. Otóż jedna z flagowych inwestycji naszego wójta w oficjalnej propagandzie przedstawiona została jako majstersztyk architektury. Na oficjalnym zdjęciu powielanym przez Strausa w ulotkach wyborczych prezentuje się całkiem, całkiem. Faktycznie jest bublem architektonicznym, wybudowanym na starych schodach. By upiększyć owo dzieło sztuki gmina nasadziła krzewy ozdobne. W jakim stanie znajdują się dzisiaj owe nasadzenia? Ile pieniędzy z inwestycji wartej 29.500 zł wyrzucone zostało w błoto? Przekonacie się sami.

• 

• 

Jak widać problem „rewitalizacji zieleni” w gminie Siedlisko ma charakter wielowątkowy i systemowy. Problemy dosprzętowienia przeplatają się z koniecznością systematycznej pielęgnacji oraz kwestiami dotyczącymi nowych nasadzeń. Poza wszelkim sporem pozostaje fakt, że o zieleń w przestrzeni publicznej w naszej gminie należy zadbać. Należy zrobić to dobrze, z sensem i to działanie musi mieć charakter ciągły, a nie jednorazowy. Kilkunastominutowy popis wójta na kosiarce nie zastąpi regularnej pielęgnacji gminnej zieleni. Trawa ma to do siebie, że odrasta i wymaga koszenia. Drzewa i krzewy należy w okresach suszy podlewać i gdy to konieczne, przycinać. Liście należy grabić. Zacznijmy w gminie robić coś dobrze i systematycznie. Zrywy i pokazy aktywności urzędniczej w czasie kampanii wyborczej nie zastąpią systematycznej pracy na rzecz gminy.

pozdrawiam

Paweł P.