Siła Kontynuacji w Bielawach

Drodzy Mieszkańcy,

jest przyjemne, niedzielne popołudnie. Wiejąca znad Odry chłodna bryza w połączeniu z malowniczym widokiem dzikiego dorzecza i majestatycznych drzew w linii brzegowej sprawiają, że felieton pisze się sam. Gmina Siedlisko jest jedyną w okolicy, a kto wie – może także i w Polsce– w której felietony ukazują się dzięki wyłącznie społecznej inicjatywie. Nie tylko instytucje do tego uprawnione, ale zwykli mieszkańcy skrupulatnie i merytorycznie badają poczynania samorządu lokalnego, poddając je pod publiczny osąd. Darek Straus i jego orszak wiernych i posłusznych radnych oraz pociotków zatrudnionych w gminnych instytucjach musi zmierzyć się z wszystkimi faktami, które ujawniamy. Nie ma powrotu do wygodnego i bezpiecznego świata, w którym nikt nie zadawał pytań, a krytyka poczynań nieudolnego wójta spotykała się zawsze z ostrą reakcją najwyższych szczebli władz gminnych.

Minęło dwa i pół roku od kiedy pojawiły się u nas felietony. Dzisiejszy jest 129 odcinkiem wielkiej opowieści o „małej, rolniczej, ubogiej i położonej na uboczu gminie”. Opowieść ta czasami jest smutna, czasami sensacyjno-obyczajowa a czasami śmieszna. Za każdym razem jest jednak prawdziwa. Nic nie działa tak oczyszczająco, jak właśnie prawda. Przekonali się o tym państwo Łabiakowie. Urządzili nagonkę na felietoniarzy. Biegali i zbierali podpisy. W samym środku pandemii coronavirusa, nie zważając na niebezpieczeństwo zakażeniem oraz na to, że mogą stworzyć pandemiczne zagrożenie dla tych, których odwiedzili w domach, przygotowali petycje przeciwko felietoniarzom. Ale nie tylko. Pan Rysiu wysłał stosowne listy do Poczty Polskiej, księdza proboszcza i do prawników wójta. Oficjalnym celem zaangażowania Łabiaków była obrony cnoty, wiary i uczuć religijnych. Dzisiaj wiemy, że powody mogły być inne, bardziej prozaiczne. Wiedzą to także nasi Czytelnicy po tym, jak opublikowaliśmy w felietonach faktury zakupu płotka, który wykonał Rysiu Łabiak na zlecenie wójta. Za 21 metrów bieżących pogiętych drucików Darek zapłacił około 15.000 zł. Jak ocenić w tym kontekście działania Rysia i jego małżonki? Nijak, bo jak to mówią – za pieniądze i ksiądz się modli. Jednakże nie zmienia to faktu, że po ujawnieniu interesów wójta i Łabiaka perspektywa oceny zaangażowania Rysia w obronę urzędującego wójta i starych układów w Siedlisku stała się szersza. Rysiu jawi się już nie tylko jako rycerz wiary, ale płatny najemnik, który za 15.000 zł sprzedał estetyczny badziew opisany na fakturze jako płot oraz polityczne ideały lepszej gminy, z którymi kiedyś próbował wygrać wybory.

Jeżeli już mowa o wyborach, w dniu dzisiejszym odbyły się one w Bielawach. Dokładnie 138 uprawnionych do głosowania Bielawianek i Bielawian miało możliwość wyboru kandydata na radnego w wyborach uzupełniających do rady gminy. Stawka była niebagatelna – albo lepsza gmina Siedlisko albo kontynuacja tego, co jest. W szranki jak wiemy stanęły dwie panie – Monika Klamka z KWW Lepsza Gmina Siedlisko oraz Renalda Kulas z KWW… i teraz uwaga: oficjalnie pani Kulas startowała z obozu urzędującego wójta pod nazwą KWW Nasza Gmina Siedlisko. Jednak jak się okazało w dniu wyborów, na wydrukowanych kartach głosowania podano błędną nazwę Komitetu Wyborczego. Zamiast KWW Nasza Gmina Siedlisko wpisano KWW Gmina Siedlisko. Jest to bardzo poważny błąd, chociaż zapewne są tacy, którzy zbagatelizują problem. Ale zastanówmy się, czy jest różnica między Janem Kowalskim a Kowalskim? Albo żeby jeszcze bardziej unaocznić skalę kolejnego „przeoczenia” gminnej elity władzy, czy jest różnica między „Bombą Atomową” a „ Bombą”. Na poziomie formalno-prawnym tego rodzaju błędy, zwane potocznie „przeoczeniami”: mają poważne konsekwencje. Są po prostu dyskwalifikujące, bowiem KWW Gmina Siedlisko (wydrukowana nazwa komitetu wójta na dokumentach wyborczych) a KWW Nasza Gmina Siedlisko (oficjalna nazwa komitetu wyborczego wójta), to dwie różne nazwy. W Siedlisku nie do takich przeoczeń przywykliśmy. Skoro można było sprzedawać działeczki wg nieaktualnych wycen, to jeden wyraz w tą czy w tamtą w nazwie komitetu wyborczego nie powinien nic zmienić. Do takiego niechlujstwa wójt i jego orszak pociotków na urzędach zdążył nas przyzwyczaić.

Ale jaki był wynik głosowania w Bielawach? Kto wygrał? Zwyciężyła Renalda Kulas – oddało na nią głos prawie 30 osób. Na Monikę oddano tylko jeden, jedyny głos. Porażka? Klęska? Wielka przegrana tzw. „oszołomów” (tak wójt określa opozycję polityczną)? Nic podobnego! Spójrzmy dokładniej na liczby, bo tylko one w Siedlisku nie kłamią. W okręgu, w którym odbyły się wybory uprawnionych do głosowania było 138 osób. Straus wraz z księdzem proboszczem i Renaldą zmobilizowali wszystkie siły. Wspięli się na szczyty swoich możliwości, by tylko pokonać „złych” felietoniarzy, którzy ośmielili się zaburzyć leniwy błogostan w „małej, biednej, rolniczej gminie”. Co więcej! Nagle, po latach amnezji i nieróbstwa wójt przypomniał sobie o dziurawym dachu w bielawskiej hali sportowej.

 

Błyskawicznie znalazła się dotacja i dodatkowe pieniążki w budżecie na tenże cel. Przypomnijmy- dach hali sportowej w Bielawach cieknie od lat. Dzieci, ćwiczą bieg slalomem między poustawianymi wiadrami, do których kapie woda z dziurawego dachu. Taki stan trwa od lat. Ale zupełnie przypadkiem dopiero teraz, w tym roku, tuż przed wyborami uzupełniającymi wójt przeznaczył na remont ok. 115 tysięcy złotych brutto. Do przetargu stanął tylko jeden wykonawca – firma Fach-Dach z Obry, która zaproponowała prawie…150 tys. złotych brutto. Tę ofertę, mimo że przewyższała kwotę zaproponowaną przez gminę wójt przyjął z pocałowaniem ręki.

 Zadziałał mechanizm zupełnie odwrotny do tego, z którym mieliśmy do czynienia w przypadku przetargu na zorganizowanie klubu seniora. Gdy złożono ofertę na utworzenie klubu, która przewyższała o kilkadziesiąt tysięcy zarezerwowaną na ten cel kwotę, Darek Straus zwlekał i zwlekał aż wreszcie ogłosił unieważnienie przetargu. Kiedy ogłosił kolejny, nowa oferta przewyższała pierwotną o prawie 100%. Dlaczego zwlekał? Dlaczego nie udzielił zamówienia na utworzenie Klubu Seniora? Dlaczego nie zadziałał tak błyskawicznie, tak sprawnie jak w przypadku realizacji inwestycji związanej z remontem dachu w hali sportowej w Bielawach? Pisaliśmy już wielokrotnie, że wójta ogranicza jego nieudolność. Chwali się zbudowaniem jednego czy drugiego orlika, siłowni pod chmurką czy sali wiejskiej. Ale czy to są rzeczywiste osiągnięcia? Czy można to nazwać sukcesami? Państwo Polskie wciska samorządowcom pieniądze niemalże na siłę, trzeba tylko z nich korzystać. Tak jest chociażby z programem Senior + oraz Dostępność +. Co stoi na przeszkodzie, by zmodernizować gminne budynki użyteczności publicznej i dostosować je do potrzeb osób upośledzonych ruchowo? Pieniądze i dotacje są. Są także specjaliści, którzy takie inwestycje przeprowadzą. Jednak jak to bywa na szczeblach władzy w Siedlisku – brakuje chęci. I tak oto pogrążamy się w coraz większym dołku. Pytanie, które w kontekście dzisiejszych wyników wyborów należy zadać brzmi: czy ludzie tego chcą? Czy mieszkańcy gminy pogodzili się z marazmem i bylejakością w przestrzeni publicznej? Otóż nie!!!

Gdy dokładnie przeanalizujemy statystyki powyborcze otrzymamy klarowny obraz sytuacji. Ze 138 osób uprawnionych do głosowania 29 osób oddało głos na Renaldę Kulas a 1 głos oddano na Monikę Klamkę – jeden głos oddano nieważny. Łącznie zagłosowało około 23% osób uprawnionych. Jaki z tego morał? Jest ich kilka. Po pierwsze: mimo zaangażowania sił Straus, Kulasowa i ksiądz proboszcz zmobilizowali tylko najbliższą rodzinę pani Renaldy oraz co najwyżej róże z kółka różańcowego. To wszystko. Innymi słowy – tylko najbardziej zatwardziały, najbardziej fanatyczny beton mógł zaufać kolejnemu kandydatowi wójta na członka rady gminy. Nie ma się czemu dziwić. Mieszkańcy Bielaw, mimo że uchodzą za tych, którzy od zawsze popierają Strausa, mają swój rozum i nie mają problemów z odróżnieniem co jest dobre a co złe. Pani Renalda Kulas najwyraźniej zbyt długo wpatrywała się w małe literki kieszonkowego wydania psałterza, bo przeoczyła wiadra, które ustawiane są na parkiecie bielawskiej hali sportowej po większym deszczu. Gdyby mniej wpatrywała się w święte obrazki a więcej uwagi poświęciła otaczającej rzeczywistości może wcześniej zauważyłaby w jak skandalicznych warunkach muszą ćwiczyć nasze dzieci i że bielawska codzienność sportowa biegunowo odległa jest od tej, którą zna z wesołych pielgrzymek. Te zaniedbania nie są wynikiem działalności felietoniarzy. Cieknące dachy, dziurawe drogi, zapadające się chodniki, to wizytówka dekad rządów Strausa i jego ekipy, do której Pani Kulas teraz dołączyła. Stała się członkiem Siły Kontynuacji. Z wyników bielawskich wyborów wypływa jeszcze jedna, ważna nauka – okazuje się, że 29 osób zdecydowało o politycznej przyszłości nie tylko okręgu wyborczego w Bielawach ale całej gminy. Przy bierności znakomitej większość uprawnionych do głosowania, Renaldzie wystarczyłyby głosy rodziny, by pokonać Monikę. Monika nie pochodzi z Bielaw, walka nie była równa. Zresztą świadczy o tym przebieg kampanii wyborczej. Sztab Moniki Klamki przygotował materiały wyborcze, a sama kandydatka poważnie potraktowała wyborców, przedstawiając publicznie program i swój pomysł na gminę. Pani Renalda nie zrobiła nic. Gdy przyjechał do niej przedstawiciel lokalnych mediów odprawiła go z kwitkiem mówiąc, że „Wywiadów nie udzielam”.

Czy wola garstki mieszkańców – bo zgodzimy się, że 29 osób, to mała grupa w skali okręgu a co dopiero całej gminy – może przesądzić o losach większości? Otóż w ustroju demokratycznym może. Tak właśnie wygląda w praktyce działanie demokracji. Niezależnie od frekwencji większość głosów będzie decydowała o przyszłości politycznej reprezentowanej społeczności. Gdyby do wyborów poszła tylko Renalda z mężem i razem, to Monika przegrałaby różnicą jednego głosu a my -jako lokalna społeczność – musielibyśmy ten wybór zaakceptować i ponieść jego konsekwencje.  Dlatego w wyborach demokratycznych tak ważna jest frekwencja – czyli czynny udział obywateli. Po to, żeby demokratycznie wybrana władza miała tzw. mandat społeczny do rządzenia, czyli żeby jej działania miały poparcie jak największej ilości osób. Na zakończenie dzisiejszego felietonu należy odpowiedzieć na inne ważne pytanie: dlaczego 100 wyborców pozostało w domach? Dlaczego frekwencja w Bielawach była tak niska? W lokalu wyborczym nie było ani pedofilów ani kamer monitoringu – nikt nikogo nie zastraszał. Mimo to, większość uprawnionych do głosowania nie poszło do urn. Jest kilka wytłumaczeń tak niskiej frekwencji. Po pierwsze: są wakacje i ludzie chcą odpocząć od polityki. Wybory w konfrontacji z pieczoną na grillu karkówką polewaną zimnym piwem zawsze przegrają. Po drugie: wybory uzupełniające zawsze są traktowane trochę po macoszemu. W świadomości społecznej utrwalił się pogląd, że te wybory – w odróżnieniu od tych właściwych, w których wybieramy wójta i wszystkich członków rady – niczego nie zmieniają i nie warto marnować czasu na uczestnictwo w nich. To jest oficjalna interpretacja. Ale jest też inne wytłumaczenie tego zjawiska – mimo totalnej mobilizacji środowisk reżimowych i kościelnych zdecydowana większość postanowiła nie pójść do urn.

Bielawianie nie poparli tłumnie znanej i popularnej w okolicy Renaldy Kulas, a tym samym odmówili udzielenia swojego wsparcia Strausowi, który ją promował. W naszym przekonaniu, milczący głos tejże większość powinien być liczony jako głos przeciwko wójtowi. Nie poparli Moniki Klamki, bo jej nie znali. Ale nie poszli głosować na osobę popieraną przez wójta, proboszcza, koło gospodyń wiejskich, róże różańcowe itp… A przecież Straus chełpi się wszędzie, że w Bielawach wszyscy go uwielbiają. Chociaż wyniki wyborów powinny dać mu do myślenia. To prawda, tym razem wygrał kandydat wójta, ale zwycięstwo to wcale nie jest sukcesem. Gdyby rozpatrywać je na poziomie matematycznym, uwzględniając zaangażowanie Strausa, proboszcza i szeptany marketing w organizacjach, w których się Renalda udziela (pani Kulasowa udziela się wszędzie, a legendy mówią, że w Bielawach strach otwierać lodówkę, bo tam też może być Renalda), to wynik kandydatki Strausa jest w gruncie rzeczy wielką klęską Siły Kontynuacji. Porównać go można do porażki Marcina Nietopiela, który startując jako tzw. „jedynka” (pierwsze miejsce na liście!) w minionych wyborach samorządowych z listy wójta zdobył 23 głosy.

Szanujemy wyniki demokratycznych wyborów i w tym miejscu Pani Radnej Renaldzie Kulas gratulujemy! Mamy nadzieję swoją działalnością i zaangażowaniem przyczyni się Pani do wzbogacenia naszej gminy. Monice też gratulujemy jej postawy, odwagi oraz zaangażowania. Walka, którą stoczyła o głosy w Bielawach była nierówna. Ale chyba wszyscy przyznają, że Monika postarała się i potraktowała wybory oraz wyborców profesjonalnie z należytą powagą.

Pozdrawiam

Paweł P.