Jest źle, ale nie martwmy się. Napijmy się!

Drodzy Mieszkańcy,

w ostatnim felietonie pisaliśmy o siedliskowych dinozaurach w radzie gminy. Przeczytaliście o tym, jak to dostojna emerytka Urszula Hardy znalazła sobie osobliwe hobby – wygrzewanie krzesełka na sesjach rady. Mogliście przeczytać o zatroskanej wuefistce Małgorzacie Chilickiej, której misją życia jest obrona wójta Dariusza Strausa przed dociekliwymi radnymi z opozycji, którzy ośmielili się zgłosić projekt obniżki pensji naszego wąsatego obiboka. Było też o pracowniku Lasów Państwowych, radnym Ryśku Kieczurze, który nie zauważa w siedliskowych lasach, rosnących niczym grzyby po deszczu, hałd odpadów. Rysiek za to, na posiedzeniach rady, paraduje w służbowym mundurku leśnika i z urzędową powagą opowiada o własnej wizji demokracji i o tym, że Strausowi wszystko wolno, bo wybrała go większość. Plotka głosi, że w nagrodę za opowiadanie tego typu głupot Darek Straus nazwie swojego następnego konia, wałacha, „Rychu”.

Osoby te kilkanaście lat zasiadają w radzie gminy i aktywnie wspierają wójta gminy Siedlisko Dariusza Strausa w jego urzędowym nieróbstwie. Żaden z tych weteranów rady gminy – ani Urszula Hardy, ani Małgorzata Chilicka, ani Ryszard Kieczur nigdy, ale to nigdy nie domagali się od wójta wyjaśnień, po tym jak Najwyższa Izba Kontroli czy Regionalna Izba Obrachunkowa wykryły uchybienia w jego pracy i podległych mu gminnych urzędników. Żaden z dinozaurów rady gminy nie zająknął się, kiedy po kontroli gospodarowania mieniem komunalnym NIK stwierdził, że w każdej z kontrolowanych transakcji sprzedaży nieruchomości gminnych doszło do nieprawidłowości. Przecież to standard? Nieprawda? Nasi, zatroskani o los gminy i jej mieszkańców radni przechodzili także do porządku dziennego nad karami administracyjnymi, które płaciła gmina Siedlisko za nielegalnie wylewanie nieoczyszczonych ścieków do wód gruntowych. Kilkusettysięczne kwoty kar płacono z kasy gminy. To nie były prywatne pieniądze wójta Darka, więc nie było się czym martwić.

Słodkie nieróbstwo, tandeta, bylejakość i smutna gminna rzeczywistość, którą zafundował nam Straus oraz jego orszak uległych radnych, kamuflowana jest różnymi imprezkami. Darek Straus wykorzystuje stary, sprawdzony sposób, żeby uspokoić nastroje w gminie. Zdaje sobie świetnie sprawę, że mieszkańcy widzą dziurawe drogi, hałdy toksycznych odpadów zwożonych nielegalnie przez jego kolesi na teren gminy, brudną i śmierdzącą wodę płynąca z kranów, zaniedbaną przestrzeń publiczną i zaśmiecone parki. By zahamować jakoś falę krytyki postanowił urządzić w gminie igrzyska. Nie są to może tak spektakularne imprezy jakie organizowali starożytni Rzymianie. Nie ma walk gladiatorów ani lwów pożerających chrześcijan, ale jak na warunki „małej, biednej, rolniczej gminy” jest widowiskowo. Nie, nie chodzi o dożynki gminne – te urządzane są wszędzie, w każdej gminie. Mowa o tak zwanych „Podziękowaniach za dożynki”, które wójcina, ku uciesze gawiedzi, ogłosił w Siedlisku.

W myśl zasady „jak człowiek wypije, to nawet najbrzydsze kobiety wydają się ładne” Darek zafundował wybranym mieszkańcom wiejskie party. Były wędlinki, serniczki i po bananie dla każdego. Wódeczkę można było zapić napojem i to nie byle jakim – produkowaną przez międzynarodowy koncern PepsiCo pomarańczową Mirindą. O takim napoju na co dzień mieszkańcy „małej, biednej, ubogiej gminy” mogą zaledwie pomarzyć. Te najbardziej wybredne gardła miała zaspokoić tańsza whisky.

Na imprezę dziękczynną nieudacznik wójcina spędził członków rad sołeckich i sołtysów. Ale nie tylko. Byli także usłużni radni. Wśród nich brylowała debiutująca w roli polewającej przy stole, Justyna Bereś.

Dziewczyna wbiła się w najładniejszą kieckę, w której paraduje na pasterkę do kościoła, byle tylko dobrze wypaść w swojej roli życia. Ale mniejsza o to. Ważne jest, że wójtowi udało się zebrać w jednym miejscy wszystkich sołtysów, członków rad sołeckich i mniej ważnych kumpli (tych ważniejszych zaprasza na prywatne obiadki do lubięcińskiego „Młyna”. Pani Justyna jeszcze nie awansowała niestety do ścisłego grona zaufanych). Na stoły rzucił ciasta, bigos i kiełbasy. Polał alkohol. Mlaskaniu i spontanicznym okrzykom „Sto lat! Niech rządzi do grobowej deski!” wtórował pan w czerwonej koszulce na keyboardzie.

To miejscowy didżej-hobbysta, którego opłacił Straus, żeby wprawić zebranych w odpowiedni nastrój. Pytanie, które ciśnie się na usta brzmi – po co to wszystko? Czy gmina nie ma ważniejszych wydatków niż trwonienie pieniędzy na organizację tego typu balang dla wybranych mieszkańców? Przecież nigdy wcześniej wójt nie organizował takich imprezek. Podziękowania dla sołtysów składane były w trakcie dożynek. Każdy dostawał po dyplomie i wszyscy rozchodzili się do domów. Skąd taka nagła zmiana? Skąd nadzwyczajna wdzięczność wąsatego włodarza? I wreszcie, dlaczego tylko wybrańcy – członkowie rad sołeckich, sołtysi i usłużni wobec władzy mieszkańcy – otrzymali zaproszenia na suto zakrapiane wiejsko-gminne party z balonikami i kto za to wszystko zapłacił?

Odpowiedzi na te pytania należy szukać w atmosferze jaka nastała w gminie po publikacji pierwszych, krytycznych wobec urzędującego wójta i jego orszaku, felietonów. Od początku nowej kadencji uważnie przyglądamy się działalności Darka Strausa. Piszemy o przekrętach, nadużyciach i układach towarzysko-biznesowych, którymi otoczył się wiecznie żywy, ale jakże nieudolny włodarz gminy Siedlisko. Piszemy otwarcie o tym wszystkim, o czym w gminie od lat mówiło się po cichu. W każdy poniedziałek dajemy Wam nowy felieton. Wiedza, którą przedstawiamy nie jest fantasmagorią czy wymysłem zawistników, ale ma swoje źródła i oparcie w oficjalnych dokumentach urzędowych. Wójt ani żaden z urzędników gminnych nigdy nie ustosunkował się oficjalnie do przedstawianych przez nas faktów. Żaden pracownik Urzędu Gminy Siedlisko nigdy nie podjął polemiki z przedstawionymi w felietonach tezami czy wydarzeniami. Jedyną reakcją, na którą było stać wójta nieudacznika, to prywatny pozew sądowy o to, że został przez nas obrażony, bo nazwaliśmy go „pączkojadem” oraz „nieudacznikiem”. To wszystko, na co było stać naszych gminnych włodarzy.

Chcecie wiedzieć dlaczego wójcina nigdy nie ustosunkował się merytorycznie do tekstów, w których przedstawialiśmy jak sprzedawał za bezcen działkę synkowi kuzyna-pedofila? Dlaczego nie było żądania przeprosin po tym, jak ujawniliśmy próbę przejęcia części Wzgórza Adelajdy, by uszczęśliwić lokalnych oligarchów Jasia Fijoła i Witka Rytwińskiego? Jak robił wałki z Adamczykami przy wyrobisku żwiru i innych działkach gminnych? Albo dlaczego nie było oficjalnej reakcji z Urzędu Gminy, kiedy opisywaliśmy jak Straus montował monitoring w lokalach wyborczych, by wykryć tych, którzy na niego nie zagłosują?Nie było żądania sprostowań ani przeprosin, bo to, o czym pisaliśmy, to wszystko prawda. Trudno polemizować z faktami, zwłaszcza kiedy jurorem w sporze jest niezawisły i niezależny Sąd.

Wójt Darek Straus nie ma zamiaru polemizować z faktami. Żeby poprawić swoje notowania i wizerunek w gminie postanowił uciec się do taniej sztuczki. Zorganizował alkoholową imprezkę z potupajką dla sołtysów, rad sołeckich i zasłużonych w utrwalaniu jego władzy w gminie obywateli. Wybrał tych, których lokalna społeczność obdarzyła mandatem zaufania, by ich przeciągnąć na swoją stronę. Pomysł jest prosty jak budowa cepa – wójt rzuci kiełbasę i sałatkę majonezową sołtysom i członkom rad sołeckich, podleje to wszystko suto alkoholem, z każdym zamieni kilka zdań. Ktoś się porzyga, ktoś będzie miał dużego kaca, ale wszyscy będą miło wspominali, jakim to wdzięcznym i dobrym gospodarzem jest Daruś, który zorganizował taką fajną balangę. Po takiej imprezie sołtysi i inni uczestnicy imprezki będą chórkiem wychwalali pod niebiosa wójta nieudacznika. Jak tu nie wychwalać kogoś, kto dał jeść i pić za darmo, z kim się zaprzyjaźnili, przeszli na „ty”. Nieprawda? W ten prosty sposób nieudacznik wójt, przekupując sołtysów i rady sołeckie pączkami, kiełbasą, wódką i bigosem pracuje na swój sukces wyborczy za kilka lat. Mieszkańcy gminy, którym poleje do kieliszka, z którymi łyknie bruderszafta, których nakarmi kiełbasą i jajkami z majonezem nie tylko sami oddadzą na niego głos w nadchodzących wyborach, ale będą przekonywać sceptyków, że Darek jest urodzonym debeściakiem i że nie ma nikogo lepszego na jego miejsce. Najśmieszniejsze jest to, że większość uczestników tego spędu uwierzy w dobre intencje wójta gminy. Sołtysi i członkowie rad sołeckich, po wyleczeniu kaca rozejdą się do domów i będą opowiadali legendy o tym, jaką to wójt ma ciepłą dłoń, jak potrafi mocno przytulić, jak ładnie pachnie jego woda po goleniu i jak zgrabnie poprawia wąsa po tym jak zakąsi grzybkami albo kiszonym ogóreczkiem. I tylko tyle będą mogli nam opowiedzieć. Żaden z uczestników balangi, włącznie z główną jego gwiazdą – panem wójtem – nie opowiedzą nam ani o remontach dróg, ani o budowie chodników czy ścieżek rowerowych. Nie usłyszycie od nich o nowych inwestycjach ani o tym, że gmina po dwudziestu latach doczekała się czystej wody w kranach i dostępu do internetu bez zakłóceń. Zamiast tego, każdego dnia do końca tej kadencji wójta nieudacznika, będziemy oglądali smutną rzeczywistość pogrążonej w zapaści „małej rolniczej, biednej i położonej na uboczu rolniczej gminy”. Sołtysi i członkowie rad sołeckich nie będą mieli powodów do narzekań. Jak któryś zacznie marudzić i się wychylać, tego za chwilę wójt uciszy sałatką z majonezem i półlitrówką rozpitą we dwoje na tyłach sali gminnej. Za rok przecież znowu dożynki, a po nich suto zakrapiana impreza dziękczynna zorganizowana za pieniądze podatników przez przedsiębiorczego wójcinę, który zrobi wszystko, byle utrzymać się na stołku.

W ten oto prosty sposób wójt, troszcząc się o własne cztery litery konstruuje dla siebie, za gminne pieniądze, prostą maszynkę złożoną z sołtysów, członków rad sołeckich i wybranych członków rady gminy, dzięki której zamierza przeprowadzić udaną kampanię wyborczą. I jak myślicie, kto za to wszystko płaci? Kto sfinansował imprezkę dziękczynną w sali wiejskiej? Czy koszty wiejskiego party pokrył Darek z własnej kieszeni? Nie. Zapłaciliśmy za to my wszyscy – my, podatnicy. Zamiast przeznaczyć pieniądze na inwestycje, gmina marnuje pieniądze podatników na ocieplanie wizerunku wójta nieudacznika pod pretekstem potrzeby podziękowania za dożynki. Śmiechu warte.

Ale to jeszcze nie koniec gminnych imprez. Za chwilę będzie nowa bibka. Wójcina wymyślił „Bal seniora”. Już teraz każdy mieszkaniec gminy, który ukończył 60 lat otrzymuje zaproszenie z pieczątkami i podpisami wójta i przewodniczącej rady Gosi Chilickiej na balangę.

Tym razem gmina wyrzuci kolejną forsę na promocję wójta wśród przedstawicieli starszego pokolenia. Gminni seniorzy, którzy nie doczekali się adaptacji popegeerowskiej stołówki na Dom Seniora w ramach programu Senior +, ponieważ budynek ten, przy cichym wsparciu wójta, przejął zięć piekarza-oligarchy, będą mogli uścisnąć dłoń wójta, posłuchać didżeja w czerwonej bluzeczce, najeść się serniczka i kiełbasy na ciepło. Seniorzy i seniorki będą mogli pokochać szczerą miłością troskliwego włodarza gminy, który pojawi się na imprezie ładnie ogolony i pachnący. Będzie opowiadał o tym, jak to zgoda buduje, a niezgoda rujnuje. Jeżeli któraś z seniorek zacznie się dopytywać o budowę chodnika, natychmiast didżej głośniej zaintonuje „Sto lat, sto lat”, by nie psuć tak uroczystej i podniosłej atmosfery.

Wróćmy do spraw związanych z szarą, gminną rzeczywistością. W tym czasie, kiedy wójt nieudacznik organizuje festyny wyborcze określane eufemistycznie „Podziękowaniem za dożynki” i „Balem Seniora”, radni opozycyjni niestrudzenie pracują na rzecz poprawienia komfortu życia w gminie. Pamiętacie na pewno Stanisława Sawicza. Pisaliśmy o nim w jednym z ostatnich felietonów. Dzięki jego interwencjom w Ministerstwie i Zarządzie Dróg doczekaliśmy się remontu niebezpiecznego odcinka drogi między Siedliskiem a Przyborowem. Radny Sawicz nie spoczął na laurach i realizuje inne swoje obietnice. Po remoncie drogi przyszedł czas na zadbanie o bezpieczeństwo naszych dzieci w gminie. W okolicy przedszkola nie ma ani przejścia dla pieszych, ani odpowiednich znaków, ani barierek bezpieczeństwa. Przez dwadzieścia lat Straus wygrzewa stołek, osiem kadencji Urszula Hardy symuluje twórczość w radzie gminy, sześć kadencji Gosia Chilicka poklepuje wójta po plecach „pomijając podstawę prawną” i tyle samo wtóruje jej Rysiu Kieczur. Jednakże nikt do tej pory – ani wójt ani reżimowi radni – nie potrafili zatroszczyć się o bezpieczeństwo najmłodszych w gminie Siedlisko.

Radny Stanisław Sawicz w charakterystycznym dla siebie, nieuznającym kompromisów, stylu wystosował pismo do Zarządu Dróg. I znowu dzięki jego staraniom w okolicy przedszkola pojawiły się barierki zabezpieczające, a wkrótce pojawią znaki ostrzegawcze. Póki co przejścia dla pieszych wykonać nie można. Przedstawiciele Zarządu Dróg chcieliby takowe wykonać, ale po jednej stronie ulicy brakuje chodnika. Jak się okazuje wójt Straus woli wydawać forsę na imprezki przedwyborcze niż realizować niezbędne dla poprawy bezpieczeństwa mieszkańców inwestycje. Kolejny przykład skrajnej nieudolności, krótkowzroczności i nonsensu, jaki może nam zaoferować wójt gminy Siedlisko oraz jego posłuszni i usłużni radni gminni z przewodniczącą Chilicką i Kieczurem na czele.

Znając upór i zdeterminowanie radnego Stanisława Sawicza oraz skuteczność działania opozycji w gminie zapewne wkrótce doczekamy się budowy chodnika w feralnym miejscu i przejścia dla pieszych. Kiedy tak się stanie musicie wiedzieć, że pozytywne zmiany, które zachodzą w gminie nie są udziałem wójta nieudacznika ani jego posłusznych radnych, którym wójt funduje obiadki w okolicznych restauracjach. Wszystkie poważne inwestycje na obszarze gminy są zasługą radnych opozycji politycznej. Darek Straus i jego orszak sługusów dalej robią to, co potrafią robić najlepiej – bawią się naszym kosztem i opowiadają bajeczki o „małej, biednej, rolniczej gminie, w której chciałoby się więcej ale pieniążków brak”.